Teddybeer die zijn arm kwijtraakte.

Er was eens een klein meisje van 5 jaar jong.
Ze kreeg een teddybeer voor haar verjaardag.
Ze was daar zo blij mee en ging meteen ermee spelen.
De andere cadeau's interesseerde haar niet meer, ze ziet alleen de teddybeer en meer niet.
De avond viel en het meisje die Anna heet moet naar bed.
Haar moeder tilt haar op om naar bed te brengen maar Anna heeft de teddybeer niet bij haar, ze begon te huilen en te huilen.
Haar moeder vraagt; Wat is er Anna, waarom huil je zo?
Anna probeert tussen haar tranen te antwoorden; M,m,mijn t,t,teddyb,beer l,l,ligt nog b,beneden mama..Snift ze.
"Oh" zegt haar moeder, die zal ik eventjes voor je pakken, maar dan moet je wel lief zijn en gaan slapen he?
Ja mama, zei Anna.
Haar moeder liep naar beneden en pakte de teddybeer en bracht het naar Anna.
Anna heel blij en ging heel lief slapen.
De volgende ochtend, Anna werd wakker en liep naar beneden met haar teddybeer, want daar is ze heel erg gek op.
De beste cadeau ooit! Riep ze.
Maar ze moet naar school en ze mag de teddybeer niet meenemen.
Ze begon weer te huilen en te huilen.
Maar mama?, Waarom mag ik mijn teddybeer niet meenemen?
Omdat het niet mag van de school; antwoordde haar moeder, maar als je thuis bent kan je weer met je teddybeer spelen, oke?
Ja mama, *snif*.
Die middag kwam Anna weer thuis en zocht meteen naar haar teddybeer die ze Beertje genoemd heeft.
Beertje? Beertje? Waar ben je??? Riep ze.
Haar moeder geeft Beertje aan Anna.
Dank je wel mama!!
Anna ging met Beertje buiten spelen en zet Beertje op een schommel, maar Beertje viel meteen van de schommel.
Huh?!? Dacht Anna en zei; Beertje je moet de schommel goed vasthouden anders ga je vallen....
Ze zet Beertje weer op de schommel en hij viel alweer.
Nou Beertje nu goed vasthouden hoor! zei Anna.

Ze zet Beertje weer op de schommel en duwt de schommel maar Beertje viel er weer af..

Ze pakt Beertje op en begon te schreeuwen en te trekken aan de teddybeer, zo hard dat ze zijn arm eraf trok.

Huilend rent ze naar haar moeder en schreeuwde; mama!! Mama!! Beertje zijn arm lig eraf "snik, snik".

Waar is zijn arm dan? vraagt haar moeder.

Dat weet ik niet mama, ik was zo boos dat ik zijn arm weggooide snikte Anna.

Ga jij maar zijn arm zoeken dan ga ik wat spullen pakken om zijn arm aan te naaien.

Een half uur later vond Anna de arm van Beertje en wilde naar haar moeder rennen en Anna struikelt over hun hond en valt op de grond. 

De hond schrok wakker en pakte de arm van Beertje af en rende weg.

Anna rende achter de hond aan huilend en schreeuwde " geef die arm terug!!!!" Maar de hond rende door en beet de arm kapot, zodanig kapot dat de arm niet meer te redden valt.

Anna is helemaal overstuur want Beertje is niet meer als nieuw.
Haar moeder naait het gat dicht van de knuffelbeer en gaf het terug aan Anna.
Anna knuffelt Beertje en zegt "het spijt me Beertje".
En zo raakte Beertje dus zijn arm kwijt.
Anna en Beertje speelden nog lang en gelukkig.
20 Jaar later heeft Anna Beertje nog steeds bij haar op der bed.

EINDE.